روستای گورچین قلعه ارومیه؛ روستایی که در اثر بی توجهی مسئولان حال چندان خوشی ندارد

در گام نخست، برای تهیه گزارش راهی روستای گورچین قلعه(بخش انزل) می شویم، روستایی که برای رسیدن به آن باید ازجاده های پر پیچ و خمی طی مسیر کرد، که ما پس از حدود 60 کیلومتر از ارومیه و گذشتن از روستاهای زیادی در مسیر کهریز، میقاطلو خود را به این روستا رساندیم.

این روستا که توسط کوه‌های بی داغی (بیگ داغی) -گوزئی - منطقه مرتفع و سلسله کوههای باشلار احاطه شده است حدود 20 کیلومتر با مرکز بخش انزل(شهر قوشچی) فاصله دارد.

در زمان های قدیم قرار گرفتن این روستا در کرانه دریاچه ارومیه زیبایی و طراوت خاصی به آن بخشیده بود اما در این اواخر به دلیل خشک شدن دریاچه ارومیه و مشکل کمبود آب با محرومیت ها و مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند.

زمانی که از وارد روستا شدیم سکوت و آرامش عجیبی حکم فرما بود و نخستین چیزی که توجهم را جلب کرد، رفت و آمد کم مردم در کوچه ها و معابر روستا بود.

به سراغ تعدادی از اهالی این روستا رفتیم و پای صحبت و درددل هایشان نشستیم. آنها از روز مرگی های خود سخن گفتند از مشکل کمبود آب و مشکل اشتغال جوانانشان و غیره.

راستی یکی از اهالی این روستا می گوید: ساکنان روستاه مجبورند برای رفت آمد به شهر یکی از این دو روش را انتخاب کنند یکی تاکسی دربست که برا رفت آمد هزینه سنگینی باید پرداخت کنند روش دوم اینکه حدود ۲ ساعت سر جاده بمانند تا ماشینی عبور کند و آنها را به شهر برساند.

به گفته یکی دیگر از اهالی این روستا، مشکلات موجود و نبود امکانات در این روستا سبب مهاجرت نیمی از جمعیت روستا به شهرهای اطراف شده است.
از وضع کشاورزی و باغداری در روستا می پرسیم که باز سر و ته همه مشکلات به «کم آبی» می رسد.

یکی از ریش سفیدان روستا از ما می خواهد که صدای کشاورزان روستای گورچین قلعه را به گوش مسئولان جهاد کشاورزی استان برسانیم، تا چاره ساز شوند و کاسه چه کنم را از دست روستائیان بگیرند و به ازای آن آب بدهند.

گزارش مان تمام می شود و نا خودآگاه یاد سخنی از امام شهیدان می افتم که در جایی فرمودند «به روستاییان برسید که دست آن‎ها از مسئولان کوتاه است».