درد دلی با تخریب کنندگان طبیعت؛ من هم یک موجود زنده‌ام!

چه اصطلاح جالبیه! این روزا راجع به این اصطلاح چیزای زیادی می‌شنویم، می‌بینیم و می‌خونیم. ولی همیشه زندگی مشترک مختص به انسانها نیست. اگه یکم، دست از همه چیز برداریم و به دور و برمون خوب نگاه کنیم، میبینیم که در این دنیای فانی موجوداتی هم هستن که اطرافمون زندگی می‌کنن و به خاطر وجود مقدس!! انسانها امنیت جانی ندارن!

تا حالا شاید چندین بار شنیده باشین که فلان جاندار نسلش منقرض و یا خیلی کم شده، اینم معلومه دیگه، به خاطر همین انسانهای نازنینه! هر کجا که پای انسان در میانه، حتمن در آن مکان موجودات آرامش نخواهند داشت، البته مهم اینه که ما آسوده و راحت زندگی کنیم، بقیه موجودات رو بیخیال!!

باغات رو تفکیک کرده، به زمین‌های مسکونی تبدیل می‌کنیم، البته عارضم که این به بهانه‌ی خدمت به جوونای تازه مزدوج شده می‌باشد، نه سودجویی!

درختان رو قطع می‌کنیم و خونه می‌سازیم و باید هیچ حشره‌ای در آن حوالی نباشه، البته بر عرض برسونم، اینم به خاطر رعایت اصول بهداشتیه، نه چیز دیگه!

به جنگل می‌ریم، شاخه‌ی درختان رو میشکونیم، بهونشم جمع کردنه هیزمه، شایدم موفق بشیم به خاطر درست کردن یه چای روی آتیش، جنگل رو هم آتیش بزنیم!!

مسئله اینجا ختم نمیشه، هزاران کیلومتر جاده درست کردیم و فکر نکردیم حیوانات بیچاره از کجا باید رد بشن و اون طرف جاده برن، یه گذرگاهی، کانالی چیزی درست نکردیم اونا هم از دست ماشینای پر سرعت جاده در امان باشن!! تا دلمون میخاد وسط جاده‌ها حیوانات رو تلف می‌کنیم، خب شایدم عیبی نداره، گفتم که، زندگی ما انسان‌ها مهمتره!!

چه میشه کرد، زندگیِ مسالمت آمیزِ دنیاست دیگه، باید یکی بیشتر سود ببره و اینجا قرعه و قدرت دست ما افتاده و تا می‌تونیم ضعیف‌کشی کنیم!

اما مسئله ای که باید به آن دقت کنیم اینه که اگه حیوانات زبان بسته و درختان سرسبز می تونستن حرف بزنن، قطعاً به ما می گفتن: من هم یک موجود زنده ام!

پ.ن: امسال در آذربایجان غربی به صورت غیرعمدی و عمدی آتش سوزیهای مکرری در شهرستانهای مختلف آن به وجود آمده و در مواردی دیده شد که اره به دستان بلای حان درختان قطور و تنومندی شدند که ریه های ارومیه محسوب می شدند.