اتوبوس از کنار استخر که می گذشت ناگهان تکان سختی خورده و باعث شد 5 نفر از دانشجویانی که در قسمت عقب آن نشسته بودند به شکل وحشتناکی کف اتوبوس بیفتند.
این ابتدای ماجرای حادثه اتوبوس در دانشگاه ارومیه است.
روز 22 آبان بود که خبر رسید اتوبوسی در دانشگاه ارومیه دچار حادثه شده و چند نفر از دانشجویان آن مصدوم شده اند.
آن روز به دلیل اینکه سابقه نشان داده است مسئولین دانشگاه ارومیه چندان با رسانه ای شدن این اتفاقات میانه خوبی ندارند!! و ملاحظه برخی مسائل دیگر، از رسانه ای کردن این اتفاق خودداری کردیم.
اما با پرس و جوهای دورادوری که انجام دادیم متوجه شدیم که بعد از گذشت حدود دو هفته از ماجرا مسئولین دانشگاه حتی حالی هم از دانشجوهای حادثه دیده نپرسیده اند که هیچ ، بدتر از آن ، برخی منابع اعلام می کنند که مسئولین دانشگاه اصلا منکر این هستند که چنین اتفاقی در داخل دانشگاه و سرویس دانشجویی افتاده است.
ماجرا از این قرار است که بعد از افتادن دانشجوها و توقف اتوبوس ، آنها را با آمبولانس دانشگاه به بیمارستان امام منتقل می کنند.دو نفر بعد از معاینه و اطمینان از سلامتی بر می گردند و از سه نفر دیگر یک نفر که سرش شکسته بود سر پایی درمان شده و مرخص می شود.
بد بخت آن دو نفر آخر
دو نفر باقیمانده بایستی تحت عمل جراحی قرار می گرفتند.یک نفر به دلیل موبرداشتن استخوان قفسه سینه و نفر دیگر که دو مهره از ستون فقراتش شکسته بود.
در آن زمان با توجه به بی خیالی مسئولین دانشگاه خانواده این افراد لاجرم به خاطر تهدید سلامتی فرزندان خود شخصا تن به هزینه های گزاف جراحی می دهند؛ اکنون بحمدالله نتیجه جراحی موفقیت آمیز بوده لیکن دانشجویان آسیب دیده به سفارش پزشک بایستی مدتی طولانی را به استراحت مطلق بپردازند.
اما گذشته از این مسائل سئوال این است که آیا واقعا مسئولان دانشگاه ارومیه اطلاعی از این واقعه نداشته اند؟
چند احتمال وجود دارد که با هم آنها را مرور می کنیم :
شاید آقای دکتر صدقی و تیم مدیریتیشان آنقدر در کارهای ساخت و ساز دانشگاه مشغولند که خبرها کمتر به گوششان می رسد!!
شاید هم ایشان و همراهانشان آنقدر مشغول عذاداری و شرکت در مراسمات ایام محرم بوده اند که این مسئله فراموششان شده است !!
شاید هم اصلا برایشان مهم نیست که چه بلایی بر سر دانشجویان دانشگاه تحت ریاست ایشان بیاید، مهم میز ریاست است که حفظ شود!!
اگر آقای رئیس تا بحال از این اتفاق خبر دار نشده اند ما از این طریق به ایشان اطلاع می دهیم که : آقای صدقی نگران نباشید، حال دانشجویانتان رو به بهبود است.
اگر مشغول ساخت و سازبودند - که بودند و خواهند بود – به ایشان و یارانشان خدا قوت می گوییم و عرضه می داریم که آقای دکتر ساختمان بی دانشجوی سالم به دردی نخواهد خورد، حالی از دانشجویانتان بپرسید.
اگر مشغول عزاداری بودند آرزوی قبولی طاعات برایشان داشته ولی گوشزد می کنیم که جناب دکتر قبولی عزاداری در گرو رضایت دانشجویان تحت ریاستتان است.
و اگر این اتفاق برایشان مهم نبوده تنها می گوییم : دکتر برایتان متأسفیم.
اکنون پایان این دردنامه این است که :
در این وضعیت آیا مسئولین دانشگاه هیچ وظیفه ای بر عهده ندارند؟
آیا هزینه های گزاف پزشکی در این موارد ( به خصوص که در داخل دانشگاه و در داخل سرویس دانشجویی اتفاق افتاده است ) بایستی بر خانواده ها تحمیل شود؟؟ مگر دانشجویان دانشگاه بیمه نیستند؟؟
آیا اخلاقی تر این نیست که در چنین مواردی مسئولین دانشگاه خود پیگیر وضعیت دانشجوی خود بوده و یاری دهنده درمان وی باشند؟نه اینکه با بی توجهی خود نمک باشند بر زخم خانواده ها.
نسل برهان امیدوار به نگاه دلسوزانه مسئولان دانشگاه ؛ مجدانه پیگیر وضعیت دانشجویان آسیب دیده و نحوه برخورد مسئولین با این قضیه خواهد بود.